اکسپوژر در عکاسی به میزان نوری گفته میشود که به سنسور دوربین میرسد و تعیین کننده روشنایی و تاریکی تصویر است. اکسپوژر توسط سه عامل اصلی تعیین میشود: سرعت شاتر، دیافراگم و حساسیت ISO. برای اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید.
درک نوردهی یا اکسپوژر در دوربین و کارکرد آن در عکاسی از اساسیترین نکاتی است که هنگام یادگیری عکاسی دیجیتال باید بیاموزید. علاوه بر این، اکسپوژر میتواند کلید موفقیت شما در عکاسی با حالت دستی باشد. در واقع میتوان گفت یکی از ظرافتهای عکاسی و ثبت تصاویر چشمگیر، رسیدن به اکسپوژر بهینه است. در این مطلب قصد داریم به معرفی اکسپوژر در عکاسی بپردازیم.
اکسپوژر در عکاسی را میتوان بهعنوان مقدار نور جمعآوری شده توسط دوربین تعریف کرد. هنگامی که نور از لنز دوربین برای مدت زمان مشخصی به سنسور دوربین میگذرد، میزان نوری که به دوربین میرسد نمای نهایی تصویر را تعیین میکند. اثر اصلی اکسپوژر در عکاسی، ثبت تصویر با سطح مشخصی از روشنایی است. وقتی یک عکس اکسپوژر مناسبی دریافت میکند، تمام جزئیات به درستی در هایلایت و سایهها ثبت میشوند.
اثر اکسپوژر در حالتی که حسگر دوربین نور کافی دریافت نمیکند، اکسپوژر کم نامیده میشود. نتیجه این است که عکس تاریک خواهد بود و هیچ اطلاعاتی از تاریکترین نقاط تصویر نخواهیم داشت. در مقابل، زمانی که حسگر نور زیادی را جذب میکند، اکسپوژر بیش از حد نامیده دارد. وقتی این اتفاق میافتد، نتیجه این است که عکس بسیار روشن خواهد بود و ما هیچ اطلاعاتی در روشنترین مناطق تصویر نداریم.
نوردهی از طریق سه تنظیم اساسی که بنیاد درک اکسپوژر در عکاسی و یادگیری چگونگی تسلط بر نوردهی در تصاویر شما هستند، اعمال میشود. مقدار اکسپوژر نتیجه تعامل سه اصل عمده در نوردهی است: دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو. در ادامه توضیح خواهیم داد که یک اکسپوژر اولیه چگونه بر میزان اکسپوژر تاثیر میگذارد.
به بیان ساده، دیافراگم دهانهای است که تعیین میکند چه مقدار نور از لنز دوربین به سنسور برسد. به همین دلیل، اکسپوژر و دیافراگم کاملا به هم مرتبط هستند. اگر از دیافراگم بازتری استفاده میکنید، لنز دوربین اجازه میدهد نور بیشتری به دوربین برسد و تصویر روشنتر (در معرض اکسپوژر بیشتر) قرار بگیرد. برعکس، اگر دیافراگم را ببندید و مقدار نوری که از لنز عبور میکند را مسدود کنید، تصویر تیرهتر خواهد بود؛ یعنی اکسپوژر کمتر.
سرعت شاتر مدت زمانی است که شاتر دوربین باز میماند و نور را جمع میکند. اکسپوژر و سرعت شاتر نیز با یکدیگر ارتباط مستقیم دارند. در واقع هر چه مدت زمان بیشتری شاتر دوربین را برای گرفتن نور باز بگذارید، تصویر روشنتر میشود. برعکس، هرچه شاتر سریعتر باز و بسته شود، نور کمتری به سنسور برخورد میکند که منجر به تیرهتر شدن تصویر میشود.
ایزو عامل تقویت نور دریافتی توسط سنسور دوربین است. اکسپوژر نهایی در تصویر و ایزو کاملا به هم مرتبط هستند، حتی با اینکه ایزو بخشی طبیعی از اکسپوژر نیست. دلیل این مساله این است که ایزو به شکلی مصنوعی کار میکند تا تصویری که قبلا از طریق دیافراگم و سرعت شاتر گرفته شده است را روشن کند. به عبارت سادهتر، هر چه که مقدار ایزو بالاتر باشد، تصویر شما روشنتر (و نورانیتر) خواهد بود. از سوی دیگر، در صورت ثابت ماندن سایر تنظیمات، هر چقدر که مقدار ایزو کمتر باشد، تصویر نیز تیرهتر خواهد بود.
حال که با سه اصل عکاسی موسوم به مثلث طلایی آشنا شدید و پی بردید که این تنظیمات بر مقدار اکسپوژر و سایر عناصر تاثیر میگذارند، باید تعادلی میان آن سه مورد ایجاد کنید که به آن مثلث نوردهی میگویند. عددی که برای اکسپوژر بهینه درنظر گرفته شده است، مقدار اکسپوژر نام دارد و در بیشتر مواقع برابر با صفر است. اگر میخواهید یکی از سه تنظیمی را که بر اکسپوژر تاثیر میگذارند را تغییر دهید، باید تنظیمات دیگر را برای رسیدن تعادل دستکاری کنید. برای این کار، اکسپوژر و مقدار آن را برابر با صفر نگه دارید.
بهترین نکته برای یادگیری اکسپوژر در عکاسی این است که ابتدا تنظیماتی که با توجه به نور صحنه و اهداف عکاسی خود نیاز دارید را درنظر بگیرید. بهطور معمول، یک یا دو تنظیم وجود دارند که آنها را از قبل میدانید. سپس باید یکی دو مورد دیگر را دستکاری کنید تا عکسی با نوردهی خوب داشته باشید. برای مثال:
1- برای عکسبرداری از یک منظره در روز، دیافراگم باید حدود f/11 باشد تا از عمق میدان زیاد اطمینان حاصل شود. همچنین مقدار ایزو باید 100 باشد تا مطمئن شویم که نویز دیجیتالی وجود ندارد. بنابراین با دستکاری سرعت شاتر و رسیدن به مقدار اکسپوژر صفر، میتوانیم به تعادل دست پیدا کنیم
2- برای عکسبرداری از شب، برای دریافت بیشترین نور ممکن میتوان دیافراگم را روی f/2.8 یعنی بازترین حالت دیافراگم تنظیم کرد و زمان برای ثبت عکس ستارههای نوکتیز 25 ثانیه خواهد بود، بنابراین با تنظیم ایزو و رسیدن به مقدار اکسپوژر صفر، میتوان ایزو را تنظیم کرد
3- برای عکسبرداری دقیق از یک پرنده در حال پرواز، سرعت شاتر باید زیاد و در حدود یکدوهزارم ثانیه باشد. همچنین برای جلوگیری از نویز دیجیتال (100)، ایزو باید پایین باشد. در این حالت عامل کلیدی برای رسیدن به تعادل و مقدار اکسپوژر صفر، دیاگرام خواهد بود
همانطور که دیدیم، مقدار اکسپوژر (EV) نتیجه تعامل دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو است و باید حدود صفر باشد تا تصویری با روشنایی خوب داشته باشیم. هنگام انتخاب این تنظیمات، باید به دنبال ایجاد تعادل در اکسپوژر باشیم. بنابراین ضروری است که بدانیم چگونه باید مقدار اکسپوژر را بخوانیم.
خوشبختانه دوربینهای دیجیتال مجهز به ابزاری داخلی به نام نورسنج یا «سنسور اندازهگیری» هستند که به شما کمک میکند مقدار اکسپوژر تصویر را برای تنظیمات انتخابشده اندازهگیری کنید. به این ترتیب، میتوانید دست به انجام تنظیماتی بزنید تا تصویری با روشنایی خوب ثبت کنید. لطفا توجه داشته باشید که برای محاسبه نوردهی مناسب، باید تا حد امکان نزدیک به صفر باشد. برای خواندن اکسپوژر کافی توجه داشته باشیم که در بیشتر موارد:
اگر میخواهید بر اکسپوژر تسلط داشته باشید، صرفا مطالعه در این زمینه کافی نیست. شما باید به میدان عمل نیز بروید و آموختههای خود را تمرین کنید. هیچ راه میانبری برای بهدست آوردن این مهارت وجود ندارد. اما اگر بتوانید یک زیربنای محکم ایجاد کنید و بر آن مسلط شوید، نسبت به دیگر عکاسان برتری بزرگی خواهید داشت.
فروشگاه اینترنتی فلاشیران عرضهکننده انواع تجهیزات فیلمبرداری و عکسبرداری در ایران است. ما در فلاشیران به شما کمک میکنیم تا با تهیه لوازم مناسب و همچنین رعایت نکات آموزشی، تصاویری ماندگار ثبت کنید.
منظور از اکسپوژر در عکاسی چیست؟
اکسپوژر مقدار نور جمعآوری شده توسط دوربین است. اگر اکسپوژر کم باشد، یعنی حسگر دوربین نور کافی دریافت نکند، عکس تاریک خواهد بود. همچنین اگر اکسپوژر زیاد باشد، یعنی حسگر نور زیادی جذب کند، عکس بسیار روشن خواهد بود.
منظور از مقدار اکسپوژر در عکاسی چیست؟
مقدار اکسپوژر، نتیجه تعامل سه ضلع مثلث طلایی در نوردهی یعنی دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو است. مقدار بهینه برای اکسپوژر صفر است.
مقدار اکسپوژر چطور اندازهگیری میشود؟
معمولا دوربینها یک ابزار داخلی به نام نورسنج دارند که مقدار اکسپوژر روی آن درج میشود.
